کمبود دارو به داروهای سلامت روان رسید - گروه سرگرمی

این نامه در شرایطی منتشر می شود که 24درصد جمعیت کشور طبق اعلام وزارت بهداشت از یک اختلال روحی و روانی رنج می برند. در نامه آمده است: این روزها کمبود داروهای روانپزشکی به دغدغه ای جدی برای بیماران، خانواده ها و روانپزشکان تبدیل شده است. متأسفانه داروهای پرکاربرد تولید داخلی چون فلوکستین که در درمان اختلالاتی چون افسردگی، اختلالات اضطرابی و وسواس کاربرد دارد در بازار وجود ندارد، و داروی مهمی همانند کربنات لیتیوم که دارویی اصلی در درمان اختلال دوقطبی است هم بسیار کمیاب شده.

بماند که دارویی چون متیل فنیدیت یا همان ریتالین که داروی درمان اختلال بیش فعالی و نقص توجه بچه ها و نوجوانان است ماه هاست کمیاب شده؛ کمبودی که منجر به نامه نگاری ریاست محترم انجمن علمی روانپزشکان ایران با ریاست سازمان غذا و داروی کشور شده است. به این فهرست می شود داروهای دیگری را هم اضافه کرد و البته نکته ای دیگر هم وجود دارد و آن، این است که کمبود دارو، داروخانه ها و مراکز را وادار به سهمیه بندی داروها کرده است.

اختلالات روانپزشکی معمولا به درمان درازمدت نیاز دارد و مثلا دست کم هر بیماری که لیتیوم مصرف می کند به 3عدد قرص در روز نیاز دارد. در نتیجه وقتی دارو به تعداد حداکثر 50عدد در یک نسخه تجویز می شود، بیماری که هر 2 یا 3ماه یک بار معمولا مراجعه می کند ناچار است هر 15روز یک بار جهت تهیه دارو و ویزیت سراغ پزشک خود را بگیرد. و این یعنی افزایش رنج و سرگردانی بیماران و خانواده ها.

در بخش دیگری از این نامه با اشاره به اینکه باید به اثر پیشگیری کننده از خودکشی لیتیوم به شکل ویژه اشاره کنیم که جایگزین پذیر نیست، نوشته شده: نکته بعدی آن است که رسیدن به رژیم دارویی مطلوب برای یک بیماری چون اختلال دوقطبی، یا وسواس معمولا نیاز به آزمون و خطا دارد، و تبدیل دارویی همانند فلوکستین یا لیتیوم کربنات به دارویی دیگر می تواند باعث عود یا کاهش اثربخشی درمان شود، داروهایی چون ریتالین هم بدیل مناسبی ندارند. متأسفانه اخبار نگران کننده ای از گسترش فهرست کمبودها به گوش می رسد؛

کمبودهایی مثل شربت فلوکستین، کپسول نالتراکسون، قرص فلوفنازین، قرص بوسپیرون، و... ضمناً متأسفانه باید به کیفیت ضعیف برخی داروهای تولید داخل نیز اشاره شود. از سویی کاهش یا احتمال کمبود دارو برای هر بیمار یا خانواده بیمار یک استرس فوق العاده آزاردهنده و مضر است، حتی در بیماران روانپزشکی که استرس به عنوان یک عامل مهم عود به حساب می آید می تواند اثری مخرب تر ایفا کند.

همچنین این پزشکان و روانشناسان خطاب به وزیر بهداشت نوشته اند: ما نگران بیمارانمان هستیم. مستحضرید کمبود دارو را بی تردید می توان یک مسئله راهبردی دانست. چون سلامت، عنصری کلیدی در ساحت اجتماعی است و تأمین آن امری حاکمیتی. دولت نباید از کنار کمبود داروها به سادگی عبور کند. دارو و غذا با امنیت جامعه گره خورده، و حکومت باید آن را با عزمی جدی و فرادستگاهی مورد پیگرد قرار دهد؛ به ویژه که بنا به برخی اخبار برخی کمبودها ناشی از بی تدبیری و یا فساد است، از این رو اقدام جدی تری را می طلبد.