مگان مارکل؛ فریاد چند قرن نژادپرستی در انگلیس - گروه سرگرمی

گروه بین الملل خبرنگاران ـ هفته گذشته یادآور واقعیت هایی دردناک برای سیاه پوستان انگلیسی بود؛ ابتدا در مصاحبه ای جنجالی مشخص شد آنچه سیاه پوست ها از ته دلشان درباره شرایط نژادپرستی در کشورشان می دانند واقعیت دارد و امتداد مشکل تا خاندان سلطنتی گسترده است.

مگان مارکل نخستین عضو سیاه پوست خاندان سلطنتی و همسر شاهزاده هری در مصاحبه ای جنجالی افشا کرد که دلیل خروجش از خانواده سلطنتی دیدگاه های نژادپرستانه رسانه های انگلیسی علیه او بوده است.

مارکل در آن مصاحبه همچنین فاش کرد که اعضای خانواده سلطنتی بریتانیا به دلیل نگرانی از میزان تیرگی رنگ پوست فرزندش آرچی قبول نکردند که او عنوان شاهزاده داشته باشد. او اضافه کرد، در زمان بارداری اولین فرزند مشترکش با هاری، خانواده سلطنتی نگران این بودند که پوست بچه آنها چه رنگی است.

واقعیت دردناک بعدی را شاهزاده هری افشا کرد، آنجا که از دشمنی رسانه های انگلیس با سیاه پوست ها و نژادپرستی های ریشه کرده در ساختار آنها گفت. پس از این افشاگری رئیس انجمن دبیران رسانه های انگلیس در واکنش به انتشار بیانیه ای از 160 روزنامه نگار سیاه پوست از سمتش استعفا کرد.

آنا میلز، یک سیاه پوست 28ساله درباره پس لرزه های افشاگری هری و مارکل به ان بی سی نیوز می گوید: من ناامید و عصبانی هستم. این رفتاری است که هر روز با ما می شود، این مسئله یادآور نگاهی است که به ما وجود دارد و این که چقدر به افراد سیاه پوست بی احترامی می شود.

یک شهروند سیاه پوست دیگر هم گفته است که او مانند بسیاری از دیگر آدم های سیاه پوست در انگلیس به کرّات توسط پلیس مورد بازرسی قرار گرفته و در خیابان ها ناسزاهای رکیک شنیده است. این شهروند که نامش تال است تصریح کرده است بعد از خروج انگلیس از اتحادیه اروپا در سال 2016، اوضاع برای اقلیت های نژادی بدتر شده است و مردم احساس بدتری نسبت به خارجی ها و مهاجران دارند.

روزنامه گاردین سال گذشته در گزارشی از ابعاد عمیق نژادپرستی در انگلیس پس از رأی مردم این کشور به خروج از اتحادیه اروپا پرده برداشت و نوشت که از هر 10 اقلیت قومی دست کم 7 نفر مورد تبعیض قرار گرفته اند که این رقم نسبت به 3 سال قبل تر 58 درصد افزایش داشته است.

گزارش وزارت کشور انگلیس هم در همان زمان نشان داد جرائم ناشی از نفرت از سال 2013 میلادی با افزایش دوبرابری روبه رو شده و در سال 2018 به 71 هزار و 251 فقره رسیده است.

بر اساس تحقیقات گاردین، 37 درصد مردم انگلیس در خاتمه سال 2016 (سال برگزاری همه پرسی برگزیت) روزانه شاهد اظهارات نژادپرستانه در فضای مجازی بوده اند که این رقم در سال 2019 به 50 درصد رسیده است.

با این حال، نژادپرستی در انگلیس ریشه هایی بسیار کهنه تر از برگزیت دارد و به باور کارشناسان، برگزیت با فضا دادن به احساسات راست گرایانه افراطی تنها به واقعیت های درهم تنیده در تار و پود جامعه انگلیس فضای بروز و نمود داده است،

در واقع نام انگلیس از سال 1619 که برده داران انگلیسی با ربودن زنان و مردان سیاه پوست از قاره آفریقا و فروختن آنان به کشور های آمریکایی، تجارت برده داری را درجهان آغاز کردند با نژادپرستی و برده داری گره خورده است، این ماجرا تا آنجا پیش رفت که در اواسط قرن 18 انگلیس به بزرگ ترین کشور برده دار در جهان تبدیل شد و بنادر بزرگ، شهرها و حتی آب راه های این کشور همگی با سرمایه ای ساخته شده بود که از راه برده داری به دست آمده بود.

در این قرن انگلستان با قدرت نمایی دریایی گوی سبقت را از دیگر رقیبان استعمارگر خود یعنی هلند، فرانسه، اسپانیا و پرتغال ربود و پیشتاز تجارت پرسود برده شد، تا جایی که برآورد می شود نیمی از کل برده ها با کشتی های انگلیسی جابه جاشده اند و این کشتی ها برای حمل برده از آفریقا حدود 10 هزار سفر انجام داده اند.

بنا به اسناد آرشیو ملی بریتانیا بین سال های 1640 تا 1807 بیش از 3 میلیون برده از آفریقا توسط انگلیسی ها جابه جا شدند که بخشی از آنان در این سفر دریایی طولانی جان باختند و حدود 2.7 میلیون برده در مقصد فروخته شدند.

همه امور مربوط به تجارت برده از دزدیدن سیاه پوستان از روستاها و قبایل آفریقایی گرفته تا فروش آن ها در کشور مقصد، تحت عنوان فعالیت تجاری و کاملاً قانونی انجام می شد.

مجوزهای تجارت برده بنا به قوانین بریتانیا توسط نهاد سلطنت صادر می شد و برای نمونه می توان به مجوز تأسیس کمپانی سلطنتی آفریقا یا همان رویال آفریقا اشاره کرد که بریتانیا را به بزرگ ترین صادرکننده برده به آمریکا تبدیل کرد.

این کمپانی که دفتر اصلی اش در لندن قرار داشت برخی بنادر در مستعمرات بریتانیا در غرب آفریقا را به پایگاه صادرات برده تبدیل کرده بود، علاوه بر آن تاریخ می گوید که برده داری در شهرهای بریستول و لیورپول نیز رواج داشته است تا جایی که امور مربوط به تجارت برده به شغل اغلب ساکنان تبدیل شده بود. بخش عمده تجارت و گردش اقتصادی در انگلستان طی قرن 17 و 18 به برده اختصاص داشت و ازاین رو اقتصاددانان معتقدند هزینه ساخت و توسعه شهرهای انگلستان از تجارت برده به دست آمده است.

برده ها در گسترش تمدن در انگلیس هم نقش داشتند و گفته می شود تجارت برده عاملی شد تا لندن از یک شهر قرون وسطاییِ بی خبر از تمدن، به ثروتمندترین و مرفه ترین شهر جهان تبدیل شود. برده داری برای اقتصاد انگلیس حیاتی بود، از اقتصاد خاندان سلطنتی و حتی کلیسای انگلستان گرفته تا اقتصاد خرد میان مردم، به همین دلیل، اسقف اعظم کانتربری در مقابل خدا و سیاستمداران انگلیسی مقابل مجلس، از برده داران انگلیسی دفاع می کرد.

اریک ویلیامز محقق اهل ترینیداد و توباگو در کتاب معروف خود سرمایه داری و برده داری (1994)، به خوبی نشان می دهد که سود برده داری موجب بارور شدن شاخه های زیادی از اقتصاد لندن و نهایتاً وقوع انقلاب صنعتی در انگلیس شد. از تولید محصولاتی مانند تنباکو، شکر و پنبه گرفته تا رونق اسکله ها، انبارها، کارخانه ها، تجارت خانه ها و بانک های انگلیس، برده ها در گسترش اقتصادی انگلیس نقش اساسی را داشته اند.

+