عاقبت خبرنگاری تَن تَن و سگی که همواره همراهش بود ، گابریل گارسیا مارکز: خبرنگاری برترین شغل دنیا است
به گزارش گروه سرگرمی، ذات خبر گویای عمر کوتاه آن است، به همین علت بعضی از خبرنگاران اقدام به جاودانه کردن گزارش هایشان با گردآوری آن ها در یک کتاب می نمایند.
به گزارش خبرنگاران، حرفه خبرنگاری شباهت های زیادی به نویسندگی دارد، هر دو با کلمه سروکار دارند؛ اما تفاوت بزرگی در میان است، کتابِ نویسندگان سال ها در کتابخانه می ماند اما خبر در خاتمه روز بی ارزش می گردد. با توسعه استفاده از فضای مجازی عمر خبر از یک روز هم کمتر شده و به ساعت و دقایق رسیده است. حتی روزنامه ها و رسانه های مکتوب، بخش آنلاین دارند که سرعت خبررسانی در آن بسیار بالا است. شاید به همین علت است که تعداد قابل توجهی از خبرنگارها کتابی از خود به یادگار می گذارند.
این گزارش، مجموعه ای از آثار خبرنگارها را گرد هم جمع نموده تا از خبرنگارها و آثار آن ها در روز خبرنگار یادی گردد.
نخستین کتاب اثر یک خبرنگار نیست، اما درباره خبرنگارها است. ماجراهای تن تن یکی از مشهورترین کتاب هایی است که درباره یک خبرنگار نوشته شده است. ماجراهای تن تن و میلو، درباره اتفاق هایی است که برای تن تن خبرنگار کاوشگر، ماجراجو و میلو سگ باهوش و وفادار او می افتد. این مجموعه به بیش از 70 زبان ترجمه شده و بیش از 200 میلیون نسخه از آن در سراسر دنیا به فروخته شده است. اولین نسخه از رشته ماجراهای تن تن و میلو در سال 1929 میلادی، به وسیله ژرژ رمی در روزنامه ای در بروکسل به زبان فرانسوی منتشر شد.
ژرژ پروسپر رمی، زاده 22 مه 1907 و درگذشته 3 مارس 1983، نویسنده و کاریکاتوریست بلژیکی بود که بیشتر به خاطر خلق ماجراهای تن تن مشهور است. این اثر مشهورترین اثر کمیک (داستان مصور) در تمام تاریخ و به ویژه در تاریخ اروپا است و به خاطر آن نام هرژه (ارژه) در سال 2003 به تالار مشاهیر کتاب های کمیک اضافه شد.
هرژه در اواخر عمرش شدیدا از مخلوقش، تن تن، زده شده بود و حتی در یک مرحله از تن تن به خاطر فشاری که در یک عمر هنری بر رویش گذاشته بود تنفر پیدا کرد. با مرگ هرژه، آخرین کتاب تن تن به نام تن تن و هنر الفبا ناتمام ماند. هرچند هنرمندان مشهوری سعی در به خاتمه رساندن آخرین داستان تن تن کردند، اما نتیجه آنی نشد که هواداران بی شمار تن تن در انتظارش بودند. بر طبق وصیت ژرژ، هیچ هنرمندی بعد از وی حق خلق داستان جدیدی از تن تن را نداشت، و درحقیقت با مرگ وی، مجموعه داستان های تن تن به خاتمه رسید.
دوست دارم با روزنامه نگاری ام شناخته شوم
کتاب رسوایی قرن گلچینی از مقاله های روزنامه نگاری یکی از چهره های ماندگار ادبیات قرن بیستم که میراثی بزرگ تر از آثار جاودانه اش به شمار می آید. همان طور که مارکز در واپسین سال های عمرش گفته بود: دوست دارم بیش از آنکه برای صد سال تنهایی یا جایزه نوبل در یادها بمانم، به واسطه حرفه روزنامه نگاری ام شناخته شوم. این مجموعه گزیده ای از چهار دهه فعالیت روزنامه نگاری تمام وقت، جنجالی و افشاگر اوست که طی مقاله هایی در روزنامه های مختلف به چاپ رسیده و زمینه ساز آثار بزرگ او تا رسیدن به جایزه نوبل در سال 1982 بوده است. مقاله هایی داستان گونه که از بارانکیلا تا رم، پاریس و اسپانیا به چاپ رسیده است. این 50 مقاله، هم زمان با نشان دادن سبک، درایت، عمق و شور آثار گابو، بیش از هر چیز نشانگر اشتغال او در حرفه ای ست که آن را برترین شغل دنیا می خواند.
گابریل خوزه گارسیا مارکز، زاده 6 مارس 1927 در دهکده آرکاتاکا درمنطقه سانتامارا در کلمبیا - درگذشته 17 آوریل 2014، رمان نویس، نویسنده، روزنامه نگار، ناشر و فعال سیاسی کلمبیایی بود. او بین مردم کشورهای آمریکای لاتین با نام گابو یا گابیتو (برای تحبیب) مشهور بود و پس از درگیری با رییس دولت کلمبیا و تحت تعقیب قرار گرفتنش در مکزیک زندگی می کرد.
بنیاد نوبل در بیانه خود، مارکز را شعبده باز کلام و بصیرت توصیف کرد. تمام داستان های وی به نثری نوشته شده اند که از نظر رنگارنگی و جاذبه غریبشان، فقط می توان آن ها را با کارناوال های آمریکای جنوبی مقایسه کرد. گابریل گارسیا مارکز، در روز 17 آوریل 2014، در 87 سالگی، در مکزیکوسیتی درگذشت.
وجهه خبری همینگوی را بشناسید
کتاب همینگویِ خبرنگار 75 مقاله و گزارش خبری منتخب از چهاردهه روزنامه نگاری ارنست همینگوی را دربردارد که به وسیله ویلیام م. وایت گردآوری شده است. کتاب، شامل یک سوم از مقالات چاپ شده همینگوی در روزنامه ها و مجلات مختلف، بین سال های 1920 تا 1956 است. مخاطب در این کتاب می تواند درباره وجهه ای از همینگوی، غیر از داستان نویسی، آشنا گردد.
ارنست میلر همینگوی (1899 - 1961)، نویسنده امریکایی و برنده جایزه نوبل ادبیات است. او از پایه گذاران یکی از گونه های ادبی، موسوم به وقایع نگاری ادبی است.
همینگوی در سال های شروع کار نویسندگی اش و کمی پیش از سال 1931 در نامه ای خطاب به لوییس هنری، منتقد و کتاب شناس می نویسد: مطالبی که برای روزنامه ها نوشته ام... ربطی به نوشته های دیگرم ندارد چون داستان این نوشته ها چیز دیگری است... این اولین حق هر نویسنده دست به قلمی است که خودش انتخاب کند چه مطالبی را چاپ کند و چه مطالبی را چاپ نکند. اگر شما از آن دسته نویسندگانی هستید که از راه کسب مهارت نویسندگی، نوشتن برای روزنامه ها، نوشتن مطلب برای رساندن آن به ضرب العجل و نه مطلبی برای همه ادوار، امرار معاش می کنید دیگر کسی حق ندارد در لابه لای نوشته های ژورنالیستی شما کندوکاو کند و مطالبی را بیرون بکشد که از آن ها بر ضدبرترین آثار غیرژورنالیستی تان استفاده کند.
الگویی مناسب برای خاطره نویسی خبرنگاران
کتاب خبرنگار (قصه ها و خاطرات حرفه ای باب دوترو) خاطرات نویسنده را از زندگی پرماجرای حرفه ای اش در قالب داستان هایی که پرده از ابعاد گوناگون زندگی خبرنگاری و دردسرهای آن برمی دارند در اختیار می گذارد و سهم رسانه ها را در حمایت مالی و دیگر حمایت ها از افراد مشغول در این زمینه روشن می نماید. مخاطب با یاری اثر حاضر از تاثیری که توانایی یک خبرنگار در سخنوری برجای می گذارد مطلع می گردد، تفاوت های این حرفه را در کشور های مختلف درمی یابد و به الگویی مناسب برای خاطره نویسی خبرنگاران دست پیدا می نماید، الگویی که در کمال سادگی و روانی خود را نمایان می سازد. کتاب پیش رو علاوه بر مخاطب عام می تواند به شکل ویژه ای برای دانشجویان رشته های ارتباطات، علوم سیاسی و تاریخ و افراد مشغول در عرصه رسانه سودمند باشد.
رابرت باب دوترو، نویسنده این کتاب، متولد سال 1930 در لندن انگلستان است. باب یک زندگی پرماجرا را پشت سر گذاشت و به عنوان فیلمبردار شبکه های تلویزیونی ABC، NBC، CBC، CTV، TVO کار کرد، که فیلمبرداری اکثراً مستند و اخبار بود و از خطرات بسیاری جان سالم به در برد.
کتابی در ژانر جنایی نوشته یک خبرنگار
کتاب راز اتاق زرد از شاخص ترین رمان های نوشته شده در ژانر جنایی- معمایی و زیر ژانر اتاق دربسته است. این ژانر فرعی همیشه با المان هایی مثل مسائل و ماجراهای ماوراءالطبیعه و متافیزیکی همراه است که کار را برای قهرمانی داستان که در پی کشف حقیقت است، بسیار سخت تر می نماید. وجود عناصری فراطبیعی که رنگ جادو به ماجرا می بخشند، احتیاج به دامنه گسترده ای اطلاعات علمی و تاریخی دارد که قهرمان جویای کشف حقیقت به واسطه آنها می تواند معما را حل نماید.
نویسنده این کتاب گاستون لورو است که همگان او را با رمان درخشان شبح اپرا می شناسند. اتاق زرد با بهره بردن از قهرمانی که خبرنگار است، از یکی دیگر از عناصر ویژه ژانر جنایی استفاده می نماید: کاشف حقیقتی که نه پلیس است و نه کارمطلع! وجود قهرمانی که یک خبرنگار جویای حقیقت است و نه یک پلیس و کارمطلع، داستان مجموعه اتفاقاتی ست که در اتاق دختری مخترع به وقوع پیوسته و سرشار از رازهایی هستند که پلیس از کشف آنها عاجز است ولی خبرنگار خبره رمان در آخرین لحظه ها حقیقت را کشف و اثبات می نماید.
گاستون لوئی آلفرد لورو به فرانسوی: Gaston Louis Alfred Leroux) (زاده 1868 و درگذشته 1927 در فرانسه، نویسنده و خبرنگار جنایی فرانسوی بود. معروفیت او بیشتر به خاطر رمانش شبح اپرا (به فرانسوی: Le Fantôme de lOpéra) است که بارها به فیلم در آمده و آندرو لوید وبر، کارگردان مشهور تئاترهای موزیکال آن را به همین نام روی صحنه برده است. رمان او بعلاوه مبنای رمان شبح (1990) اثر سوزان کی قرار گرفته است.
در روزگار معاصر هم کم نیستند خبرنگارانی که کتاب می نویسند، کتاب هایی که گاه با استقبال بالایی در روزهای ابتدایی روبرو و بعد از مدتی فراموش می گردد و کتاب هایی که نشان دادند می توانند ماندگار باشند و مانند یک سند تاریخی عمل نمایند.
منبع: همشهری آنلاین