واکنش علی زرنگار به حذف دلیل مرگ: نامعلوم از فجر - گروه سرگرمی

متن یادداشت وی بدین توضیح است:

سینما تاریخ نگاریِ اجتماعی ست. فیلمِ اجتماعی، روایتگرِ روزگاری ست که بر مردمان می رود. و دلیل مرگ: نامعلوم یک فیلمِ اجتماعی ست که وفادارانه به واقعیت می پردازد. آنچه شما را وادار نموده است که علی رغمِ رایِ شش به یکِ هیات انتخاب، آن را کنار بگذارید، همین واقعیتِ فاش و آشکاری ست که هر روزه مردمان با آن دست به گریبانند. رازِ مگویِ شما سال هاست که دهان به دهانِ هر که در این جامعه نفس کشیده، گشته است. روی سخنم با شماست که به خودتان حق می دهید رویِ رای هیات انتخاب خط بکشید و با نگاه واپس گرای کژ و ناموزونتان آن را به هیچ بیانگارید. روی سخنم با شماست، شما یعنی کسانی که همواره سویِ دیگر ما ایستاده اید و در زمینِ دیگری به جز فرهنگ، به بازی حذف و جرح و ابطالتان پرداختید. روی سخنم با شماست؛ شمایی که سینما را مِلکِ شخصیِ خود می دانید و اختیارِ دست بردن در فهرستِ نهایی هیات انتخاب را دارید، تا هروقت که لازم باشد بیایید و دلواپسانه فیلمی را از فهرستِ نهایی خارج کنید.

دارم از سینما حرف می زنم. با شما دارم از سینما حرف می زنم، بی فایده است اما دارم از زحمتِ بسیار حرف می زنم. این خشم و اندوهم کمتر به خاطرِ خودم و بیشتر به خاطرِ عواملی ست که دلسوزانه پابه پایم آمدند تا سرآخر آن فیلمی که آرزو داشتیم به انجام برسد.

دارم از سینما حرف می زنم؛ سینمایی که آن را نه با هزینه ارگان های دولتی ساختم و نه با پول های کثیفِ سرگردان، بلکه با خونِ دلی که تاوان آن را با توانی که دیگر برایم نمانده دارم پس می دهم. آنان که در این جهت، کنارم بودند می دانند از چه روزهایی دارم حرف می زنم. به حقیقت و راستیِ این سخن، هیاتِ انتخاب می تواند گواهی دهد. ای کاش هیاتِ انتخاب، فهرستِ انتخابی خود را آشکار می کرد تا تفاوت میانِ انتخاب و انتصاب معین شود. این فیلم با اکثریتِ آراء، جزوِ منتخبین حضور در چهلمین جشنواره فیلم فجر بوده است که در لحظاتِ آخر از فهرست، کنار گذاشته شد. من برای فیلمم چانه نمی زنم. دارم از اعتبارِ جشنواره حرف می زنم، از تراکمِ اندیشه های ناهمگون که در مواجهه با هم بارور می شوند و شما در این نسل افکنی اندیشه، درختِ فرهنگ را به سترونی می کشانید.

حقیقت پنهان نمی ماند. فرهنگ راه خود را باز می نماید. هیچ واژه ای در قفس نخواهد ماند و معنایی پنهان در آستینِ هیچ هنرمندی. قلم در دستِ من است. و کاغذهای کاهیِ منتظر که بر آنها می نویسم. از آنچه که بر ما می رود سخن خواهم گفت. از مردمِ روزگارِ خویش، بیشتر، وفادارانه تر، چنانچه تا به امروز نوشته ام. پس این قصه ادامه خواهد داشت، این قصه با تمام توانم ادامه خواهد داشت... که رنجِ کوه بریدن نصیبِ فرهاد است.

علی زرنگار پیش از این به عنوان نویسنده، آثاری همانند بدون تاریخ، بدون امضا، مغز استخوان و چهارشنبه 19 اردیبهشت را در کارنامه خود دارد.