اقتباس از کتاب پربسامدترین نوع فراوری فیلم است - گروه سرگرمی

وی راجع به اثر گرافیکی پیروز گفت: من به تازگی در حال نگارش مقاله ای درباره پوستر عمری است دخیلم به ضریحی که نداری! از استودیو سه در چهار بودم که تفکری از گرافیک تبدیل به دیوارنگاره شد، از دیوارنگاره به موشن مبدل شد، از موشن به مجسمه تبدیل شد و الان می بینیم که در صنایع دستی ما در حال ساخت است و در فروشگاه های آستان قدس به فروش می رسد. این موضوع نشان دهنده آن است که اقتباس می تواند از یک مدیوم به مدیوم های مختلف شکل بگیرد که بحث اساسی و پربسامدترین نوع اقتباس، اقتباس فیلم و سینما از روی کتاب است. البته که برعکس آن هم صدق می نماید و آثاری در ادبیات هستند که از سینما وام گرفته اند؛ حتی بازی های رایانه ای بودند که از سینما و ادبیات وام گرفته اند و این رویکرد در دنیا بسیار متداول است اما در ایران به آن کم اهمیت داده می شود. البته این کم کاری به دو طرف برمی شود و هر دو سمت، از سمت دیگر گلایه هایی دارند و هر دو از بخش کلان تری مثل قانون گذاری و تبیین آیین نامه های تعیین می نالند. یکی از گلایه هایی که وجود دارد این است که اهالی سینما دنبال راه ساده ترند و کارگردانان ترجیح می دهند خودشان دست به نوشتن فیلم نامه بزنند و می گویند: تکلیفم با خودم روشن تر است؛ در حالی که می بینیم این دو حرفه جدا از یکدیگرند.

این پژوهشگر هنری اعلام کرد: کارگردان عموما دغدغه ای دارد و می خواهد آن را عینا و بدون کم و کاست منتشر کند، برای همین خود به نوشتن دست می زند که هم راحت تر است و هم ظاهرا شان اجتماعی بالاتری دارد؛ در حالی که این رویکرد اشتباه همواره در حال تکرار شدن است.

وی درباره سختی های مسیر اقتباس توضیح داد: البته که اقتباس به خودی خود مشقت فراوان دارد، همین مسئله که فرد در پی پیدا کردن موضوعی خوب برود، یک داستان یا رمان مجذوب کننده پیدا نموده و آن را بپروراند، در مرحله بعد نیز آن را به یک روایت دراماتیک سینمایی تبدیل کند مسیر طول و درازی است اما باید این مسیر طی شود و برای آن زمینه سازی و ریل گذاری شود. ما به دلایل درستی تحت کنوانسیون برن نرفتیم و به خاطر شرایط خاص کشورمان دلیلی نیز وجود ندارد که تحت این قوانین برویم؛ اما از طرف دیگر باید خلاهای قانونی خود را در این حوزه پر کنیم تا سینماگر و داستان نویس انگیزه داشته باشند و دست به فراوری آثار بزنند.

در خاتمه محمدرضا وحیدزاده گفت: باید فرهنگ سازی صورت بگیرد تا این تفکر که کارگردان می تواند تمام کار را به تنهایی انجام بدهد یا از سوی دیگر، تمام ارکان فیلم به شکل وفادارانه و نعل به نعلی باید در خدمت نویسنده اثر باشد از بین برود.