آلودگی هوا در تابستان، شهرداری و محیط زیست در خواب زمستانی - گروه سرگرمی

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، آمارها با ما حرف می زنند، چند هزار خودروی فرسوده، چند هزار موتورسیکلت فرسوده و دودزا، کمبود واگن های مترو، کمبود اتوبوس ها و فرسودگی آنها، تاکسی هایی که نفس شان به شماره افتاده و هوایی که با دوچرخه سواری مدیران هیچ وقت حالش خوش نمی گردد؛ این تصویری از محیط زیست پایتخت ایران است. شهری که روزگاری با افتتاح خطوط و ایستگاه های متعدد مترو به جنگ آلودگی هوا می رفت و حالا با دوچرخه سواری مدیرانش که به گفته خودشان سهم زیر یک درصدی در حمل ونقل شهری دارند. هوای تهران مثل هرسال گذشته و احتمالا آینده اش دوباره در وضعیت ناسالم است، ناسالم برای گروه های حساس و چند روز بعد، ناسالم برای همه گروه ها، روزهایی که به طول تاریخ این تهران صنعتی، هیچ کس هیچ کاری برای بهبود وضعش ننموده و اگر هم کاری شده، خروجی اش همین بوده است که نوشتیم؛ تهران 98 با تهران 97 و قبل تر و بعد تر از آن حداقل در کیفیت هوا خیلی تفاوت ننموده است و این را مدیون مدیران لایق شهری هستیم.

75 هزار مرگ در کشور و 5 هزار مرگ در تهران

دوباره ماه آخر تابستان و روزهای منتهی به پاییز و زمستان فرا رسید؛ دوباره اخبار افزایش آلاینده ها و آلودگی هوای کلانشهر ها و بالاتر از همه پایتخت در صدر اخبار نهاده شد و یکی یکی روزهای پرخطر و ناسالم برای همه گروه ها از راه رسید و می رسند و البته دوباره اقدامات در همان سطح و وضعیت است که بود، پارسال هم همین جایی بودیم که سال جاری هستیم، البته سال های قبل هم اوضاع خیلی بهتری نسبت به امروز نداشتیم و با همین فرمان فردا و در آینده هم شق القمر نخواهد شد و سال های سال ما هستیم و آلودگی هوا و ریه هایی که دیگر به این دود و دم عادت نموده اند و روزی از کار می افتند. طبق اعلام آرش میلانی، عضو شورای اسلامی شهر تهران براساس اعلام وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در تهران بین چهار تا پنج هزار مرگ در هر سال به دلیل آلودگی هوا رخ می دهد و افراد زیاد دیگری هم دچار ناراحتی های قلبی می شوند. مضاف بر این طبق اعلام کاظم ندافی، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران سالانه 75 هزار مرگ بر اثر آلودگی هوا در کشور وجود دارد که عدد قابل توجهی است، حداقل از کشته شدن سگ ها در کهریزگ و آزار گربه ها در شهر تهران بزرگ تر است، اما سراغ دارید تجمعی برای آن انجام شده یا فشاری از سمت مردم یا نهادی ایجاد شده باشد که تهران از این مخمصه آلودگی رها گردد؟ خیر! مساله آلودگی هوا در تمام کلانشهر های جهان مساله ای پذیرفته شده است. تهران هم به تبع جمعیت و حجم بالای فراوری آلاینده ها به طرق مختلف از این امر مستثنا نیست و سال های سال است که با این مساله دست و پنجه نرم می نماید و سال های سال است که اقدام درخور و اثرگذاری برای حل آن انجام نداده است، البته این در حالی است که راه کنترل و کاهش آن مهیا و معین است، اما کسی اهتمامی به اجرای آن ندارد. پیش از آخرین اظهارات در ارتباط با مساله آلودگی هوا، این را هم بگوییم و بنویسیم که شاید نقدها به این دوره از مدیریت شهری و سازمان حفاظت محیط زیست و مدیریت هایشان بیش از گذشته باشد، اما آلودگی هوا در طول تمام ادوار و مدیریت اشخاص مختلف، همین بوده و تقریبا حضور نامیمونش را حفظ نموده و می نماید. محسن هاشمی، رئیس شورای شهر تهران هم در یادداشتی که به مناسبت خاتمه نیمه راه مدیریت شهری دوره پنجم تهران در روزنامه سازندگی نوشته، اشاره خاص و مبسوطی به اقدامات مدیریت شهری درباره آلودگی هوا ننموده است.

نمره منفی مدیریت شهری در مقابله با آلودگی هوا

هنوز از تولد سه سالگی شورای شهر تهران نگذشته بود که مسعود تجریشی، معاون محیط زیست انسانی سازمان محیط زیست در ارتباط با عملکرد مدیران شهری برای کاهش آلودگی هوای تهران خصوصا در دو سال اخیر گفت: من نه به سازمان حفاظت محیط زیست و نه به شورای شهر و شهرداری تهران نمره خوبی در حوزه کاهش آلودگی هوا نمی دهم. شورای شهر تهران با گذشت دو سال از عمرش هیچ برنامه ای برای کاهش آلودگی هوای تهران تدوین ننموده است. طبیعی است که شورای شهر تهران باید با توجه به مصوبات کاهش آلودگی هوا و قانون هوای پاک، برنامه ای عملیاتی برای اجرای مواد این قوانین ارائه می داد اما تاکنون هیچ اتفاق مثبتی در این زمینه نیفتاده است. شورای شهر تهران باید برمبنای قوانین بالادستی، یک برنامه تهیه می کرد که در آن برای اتوبوس ها و تاکسی های فرسوده، خروج موتورسیکلت های قدیمی و البته توسعه خطوط مترو به طور جداگانه تصمیم گیری می شد. به تبع آن شهرداری ها هم باید اعتبارات لازم را برای اجرای این برنامه تامین می کردند. متاسفانه شورای شهر تهران هرگز چنین برنامه ای ارائه نداده و نه تنها بودجه فیلتر دوده را حذف کرد بلکه از اختصاص تسهیلات و اعتبار برای نوسازی اتوبوس ها هم خودداری کرد.

شورای شهر در توسعه حمل ونقل پاک هم نمره قبولی نگرفت

مرضیه حصاری، مدیرکل دفتر حمل ونقل سازمان شهرداری ها و دهیاری های کشور در ارتباط با عملکرد این دوره از شورا در مباحث حمل ونقلی و ترافیکی گفت: وقتی صحبت از حمل ونقل عمومی می گردد نام دولت به میان می آید. اگرچه این نقد به دولت وارد است که باید در این زمینه یاری های لازم را انجام دهد اما در شرایط مالی کنونی و تحریم ها، شهرداری ها نباید خودشان را کنار بکشند و باید در راستای نوسازی ناوگان حمل ونقل عمومی و توسعه زیرساخت های دوچرخه و پیاده روی، ردیف های بودجه ای ثابت و کافی در نظر گرفته گردد. شورا و شهرداری از یکدیگر جدا هستند. به رغم اینکه از ابتدا توسعه حمل ونقل عمومی ازجمله دوچرخه و پیاده روی در برنامه های مدیریت شهری تهران در دوره پنجم بود و شهردار نیز اقداماتی در این زمینه انجام داد اما شورای شهر همراهی نکرد. به عبارت دیگر شورا در بخش تصویب اعتبارات نتوانست به درستی عمل کند. مدیریت شهری پنجم تهران در توسعه حمل ونقل پاک ازجمله دوچرخه و توسعه زیرساخت های آن نمره قابل قبولی نمی گیرد.

چه کردیم و چه شد

در تحلیل اظهارات مسئولان و کارشناسان و تفکیک عواملی که با قوت بخشیدن به آنها می توان هوای شهر را پاکیزه کرد و به جنگ آلودگی هوا رفت چند مساله اصلی و کلان وجود دارد. بهبود وضعیت حمل ونقل عمومی و گسترش آن (از مترو و اتوبوس گرفته تا تاکسی های سالم و حذف فرسوده ها)، رشد وسایل حمل ونقل پاک اعم از دوچرخه، موتورهای برقی و ماشین های هیبریدی، بهبود وسایل حمل ونقل و نصب فیلتر دوده و کاتالیست ها، درختکاری و افزایش فضای سبز، اجرای طرح های مناسب و کارآمد ترافیکی، خروج صنایع آلاینده از محدوده شهری و... همه بخشی از عواملی است که با توجه و اهتمام به آنها می توان وضعیت آلودگی هوا در کلانشهرها را کنترل کرد و بهبود بخشید، مساله ای که با نگاه به وضعیت هوا، خصوصا در ایامی که خبری از بارش و باد و باران نیست به خوبی قصور و کوتاهی در آن معین می گردد.

قوانین و سیاست ها

با یک جست وجوی ساده در اینترنت و مشاهده لینک های موجود با حجم بالایی از راهکارها و قوانین و سیاست ها در حوزه کاهش و مقابله با آلودگی هوا روبرو می شویم؛ قوانین و سیاست هایی که از سوی سازمان حفاظت از محیط زیست ارائه شده است. طبق گفته مسعود تجریشی، معاون محیط زیست انسانی سازمان محیط زیست تهیه مصوبات و پیش نویس قوانین از سوی سازمان حفاظت محیط زیست پیگیری شده است اما نهادهای اجرایی مثل شهرداری در اجرای قانون هوای پاک و مصوبات دولت برای کاهش آلودگی هوا عملکرد قابل قبولی نداشته اند. متاسفانه در حال حاضر هیچ گزینه ای برای اجرای مصوبات و قانون هوای پاک در تهران وجود ندارد که مطمئن باشیم این تحرکات در کاهش آلودگی هوای تهران اثرگذار خواهد بود چون شورای شهر تهران هیچ برنامه ای برای این امر ارائه نداده و شهرداری تهران نیز هیچ بودجه ای به آن اختصاص نداده است.

ناوگان حمل ونقل عمومی؛ حال بد مترو، اتوبوس و تاکسی ها

اگر قرار باشد اصلی ترین اقدام برای کاهش آلودگی هوا را بنویسیم حتما بهبود و گسترش حمل ونقل عمومی در راس هرم اقدامات قرار می گیرد. مترو در راس اقدامات و پس از آن هم اتوبوس ها و تاکسی هایی که فرسوده نباشند. به گفته پیروز حناچی، شهردار تهران، 70درصد از آلودگی هوای تهران مربوط به خودروهاست و براساس آمار 40 درصد مربوط به خودروهای شخصی است. این درحالی است که به گفته خود حناچی سهم حمل ونقل عمومی در رفت و آمد تهرانی ها چیزی حدود 19 درصد است! به گفته مرتضی ضامنی، مدیرعامل اتحادیه تاکسیرانی کشور در حال حاضر در تهران، 78هزار تاکسی تردد می نمایند که براساس آخرین آمارها، 35هزار دستگاه از این تعداد فرسوده هستند. به گفته محسن هاشمی ، رئیس فعلی شورای شهر تهران و مدیرعامل سابق شرکت متروی تهران در حال حاضر 1350 واگن در شبکه مترو تهران فعال هستند درحالی که برای هفت خط فعال فعلی باید سه هزار واگن داشته باشیم. براساس آمار موجود، 60 واگن 20ساله و 663 واگن 10ساله در تونل های مترو تهران حرکت می نمایند. اتوبوس ها هم وضعیت مناسبی ندارند. در حال حاضر، از 6هزار و 200 اتوبوس فعال تهران، حدود چهارهزار دستگاه فرسوده هستند. وقتی این آمار فرسودگی ها را کنار اقداماتی که برای کنترل آلودگی انجام نشده قرار می دهیم، اوضاع اسفبارتر از قبل خواهد شد. برای مثال موضوع فیلتر دوده در اتوبوس های فرسوده که به اذعان کارشناسان در کاهش آلودگی هوای تهران اثر گذار بود اما با سیاست های غلط شورای پنجمی ها بودجه تهیه و تامین آن هم حذف شد. به گفته تجریشی، معاون محیط زیست انسانی سازمان محیط زیست شورای شهر تهران می توانست در حوزه نوسازی تاکسی های فرسوده وارد گردد و تخصیص اعتباری را برای این امر مصوب کند اما هیچ حرکتی انجام نداده است حتی سال قبل شورای شهر تهران ردیف بودجه ای که برای تجهیز اتوبوس های کارنموده به فیلتر دوده درنظر گرفته شده بود را حذف کرد در حالی که نصب فیلتر دوده روی اتوبوس های در حال تردد و نو مصوبه دولت است.

کوشش صددرصدی برای سهم یک درصدی!

سه شنبه های بدون خودرو و دوچرخه سواری های مسئولان شاید یکی از بزرگ ترین اقدامات خرد مدیران به خصوص مدیران شهری برای مقابله با مساله آلودگی هواست، اقدامی که پیروز حناچی، شهردار تهران هم از آن مستثنا نبوده و از شروع کارش به عنوان شهردار تهران تا امروز به آن قائل بوده است. اما همان طور که بارها کارشناسان گفته اند و آمار و ارقام نشان داد، دوچرخه سواری در تهران بیش از آنکه بر کاهش آلودگی هوا اثر گذار باشد، برای تبلیغات مدیران و ناله های فمنیست ها و... اثر مثبت داشته است. حناچی در ارتباط با دوچرخه سواری در پایتخت گفته بود سهم دوچرخه در حمل ونقل عمومی کمتر از یک در صد است.

حال موتورهای شهر هم دودی است

علاوه بر دوچرخه ها، در بحث موتورسیکلت ها هم اوضاع بهتر نیست، به گفته محمد علیخانی، رئیس کمیسیون عمران و حمل ونقل شورای شهر تهران در حال حاضر بیش از سه میلیون موتورسیکلت در شهر تهران تردد می نماید و آلایندگی آنها بیش از خودروهاست. براساس اظهارات حسین رضا شهیدزاده، مدیرعامل شرکت کنترل کیفیت هوا هم براساس آخرین گزارشات از شماره گذاری موتورسیکلت ها، حدود 61 درصد موتورسیکلت ها از سال های گذشته تاکنون فرسوده بوده اند که 96 درصد آنها در شهر تهران کاربراتوری هستند. بیشترین سهم منابع متحرک در فراوری آلاینده در تهران با 85 درصد مربوط به خودرو های سنگین و 22 درصد متعلق به موتورسیکلت هاست. تا خاتمه سال گذشته یک میلیون و 700 هزار موتورسیکلت فرسوده در تهران وجود داشت که براساس پیش بینی ها تا سال 1402 این تعداد به دو میلیون و 400 هزار مورد خواهد رسید؛ یعنی رشد 56 درصدی را شاهد خواهیم بود. با این وضع در حوزه کنترل وضعیت موتورسیکلت ها، خصوصا موتورسیکلت های کاربراتوری در کشور اتفاق خاصی نیفتاده است و الزاماتی جهت استفاده از موتورسیکلت های برقی وجود ندارد.

و اما طرح ترافیک

نوشتن از طرح ترافیک ابداعی مدیریت شهری پنجم تهران مثل نوشتن از ماجرای قتل همسر دوم نجفی توسط شهردار اسبق تکراری و خارج از حوصله است، آنقدر که درباره اش گفتند و نوشتند و نوشتیم. از راننده های تاکسی تا اسنپی ها و حتی شهروندان عادی و آنهایی که خودرویی هم ندارند ماجرای طرح ترافیک را از بر شده اند. به هرحال وقتی اقدامات محدود باشد و خروجی ها کم، همین می گردد و مردم اندک سیاست های اجرایی و اقدامات را از بر می شوند. طرح ترافیک در دوره جدید به منظور کاهش ترافیک و کاهش آلودگی هوا تغییر شکل داد و با حذف محدوده زوج و فرد شکل و شمایل جدیدی به خود گرفت، اقداماتی که شاید در تبلیغات خوب عمل کرد اما در زمینه اجرا آن چیزی که انتظار می رفت نشد و درنهایت تنها جمله ای که واقعیت طرح را نشان داد حرفی بود که سیدکمال هادیانفر، رئیس پلیس راهور در ارتباط با طرح ترافیک زد و گفت: این طرح بیشتر با هدف کسب درآمد توسط شهرداری است، نه کاهش آلودگی هوا.

محیط زیست باید بیش از همه جوابگو باشد

محمد درویش فعال محیط زیست و مدیر سابق مشارکت های مردمی سازمان حفاظت از محیط زیست در گفت وگو با فرهیختگان با اشاره به سخنان تجریشی معاون محیط زیست انسانی سازمان محیط زیست که نمره منفی به مدیریت شهری در ارتباط با مقابله با آلودگی هوا داده بود، گفت: مهم ترین نکته این است که اتفاقا کسی که بیش از همه باید جوابگو باشد سازمان حفاظت از محیط زیست است. این سازمان به جای اینکه مسئولیت این ماجرا را برعهده بگیرد توپ را در زمین دیگران می اندازد و این از نظر اخلاقی و حرفه ای غم انگیز است. سازمان حفاظت از محیط زیست خودش باید جلودار تغییر مبلمان شهری از خودرومحوری به زیست محوری باشد و باید قوانینی را وضع بکند و به دولت و مجلس و... پیشنهاد بدهد تا انگیزه ای ایجاد کند که تغییر مبلمان با سرعت بیشتری اتفاق بیفتد. اما این سازمان نه تنها در این حوزه هیچ حرکتی ننموده است بلکه فقط و فقط تنها کاری که کوشش می نماید انجام دهد این است که مثلا فشار بیاورند به کارخانه ها تا کیفیت کاربراتورهایشان بهتر گردد یا فشار بیاورند به شرکت نفت تا کیفیت بنزین شان بهتر گردد. اصلا متوجه نیستند که حتی اگر همه خودروهای شهر الان برقی می بودند، آن هم شهری که تعداد خودروهایش هفت برابر معابرش است با برقی کردن خودروهایش هم نمی تواند مشکل ترافیکی و آلودگی صوتی و کم تحرکی مردم را حل نماید، درنتیجه مشکل آلودگی هوا هم حل نخواهد شد. این قصه مقابله با آلودگی هوا قصه ای است که در جهان بیش از چنددهه سابقه دارد. وقتی ما می بینیم کشورهای توسعه یافته ای مثل هلند، دانمارک، بلژیک و سوئد در این حوزه حرکت می نمایند و کشورهای در حال توسعه ای مثل مکزیک، کلمبیا و... در این حوزه در حال حرکت هستند و به سمت گسترش حمل ونقل عمومی می روند باید ما هم همین طور حرکت کنیم. یعنی به سمت بهبود راستاهای ایمن برای دوچرخه سواری و پیاده روی برویم تا مردم داوطلبانه خودروهای شخصی شان را کنار بگذارند.

مساله بحران آلودگی هوای ما اصلا مساله بودجه نیست

درویش در ادامه به بودجه سازمان حفاظت از محیط زیست و بودجه مقابله با آلودگی هوا اشاره نمود و گفت: سازمان محیط زیست 850 میلیارد تومان یعنی نزدیک به سه برابر بودجه سالانه اش را می تواند برای تزریق دی اکسیدتیتانیوم به تالاب انزلی به دست بیاورد، اما برای مساله آلودگی هوا و ترویج زیست محوری به جای خودرومحوری می گوید من بودجه ندارم. خب معلوم است کسی باورش نمی گردد، آنجا که برایش نفع دارد راحت می تواند بودجه تامین کند، آنجا که برایش نفع ندارد معلوم است که می گوید بودجه ندارد. مساله بحران آلودگی هوای ما اصلا مساله بودجه نیست، کمترین مشکل بودجه است. زمان آقای قالیباف 6هزار و 800میلیارد تومان دادند و صدر را دو طبقه کردند، یعنی برای این پروژه پول داشتند، همان موقع کل راستاهای ایمن در کل خیابان های تهران را اگر می خواستند بسازند فقط 400میلیارد تومان بودجه می خواست، می گفتند ما پول نداریم، چطور پس برای پروژه 6هزار و 800میلیارد تومانی پول دارید و برای این نه؟ با چیزی نزدیک به همین مقدار تونل نیایش را ساختیم، تونل توحید را ساختیم و تقاطع های غیرهم سطح زیادی را ساختیم و پول داشتیم و برای آن 400میلیارد تومان و آن پروژه که می توانست آلودگی هوا را به طرز معناداری کم کند، مردم را از کم تحرکی نجات بدهد، آلودگی صوتی را کم کند و شهر سالم تر و بانشاط تری ایجاد کند، پول نداشتیم.

امان از انتصابات نابجا

این فعال محیط زیست با تاکید بر این نکته که مساله آلودگی هوا مساله طولانی مدتی است و سال هاست با آن درگیر هستیم، گفت: گزارشی وجود دارد که من قبلا آن را در وبلاگم منتشر نموده ام، در این گزارش خبرنگار روزنامه اطلاعات خطاب به شهردار تهران می گوید آقای شهردار تا کی ما از این دود و دم بنالیم و در این چهارراه ها اسیر ترافیک باشیم؟ این یادداشت را دوباره می گردد فردا هم در روزنامه اطلاعات چاپ کرد، اما تاریخ انتشار این یادداشت 26 آبان ماه 1336 است. یعنی نزدیک به 62سال پیش، 62سال است که به خاطر وجود مدیرانی که هیچ بویی از دانش مدرن شهرسازی نبرده اند ما این فاجعه را تکرار می کنیم. چرا یک سدساز را باید معاونت محیط زیست انسانی بگذاریم؟ یک کشاورز را چرا باید رئیس سازمان محیط زیست بگذاریم که بیاید و بگوید مردم را نمی گردد از خودروهایشان جدا کرد. خودش سوار خودروی شاسی بلندش می گردد و می چرخد. شما سری به پل پردیسان بزنید، جا برای پارک خودرو نیست. خب مردم می گویند اگر که این ترک خودرو خوب است، سه شنبه های بدون خودرو خوب است، چرا خود سازمان محیط زیست رعایت نمی نماید؟ چرا سازمان جنگل ها رعایت نمی نماید؟ اینها سازمان هایی هستند که باید بیشتر نگران باشند. مردم باور نمی نمایند این حرف ها و شعارها را.

شورای پنجمی ها سیاست های قبلی را هم متوقف کردند

ابوالفضل قناعتی، عضو هیات رئیسه شورای شهر سابق تهران هم در ارتباط با وضعیت اقدامات مدیران شهری در روبروه با مساله آلودگی هوا در ادوار گذشته و حال به فرهیختگان گفت: برای محیط زیست چندعامل کنار همدیگر قرار می گیرند که باید بخشی از آن را باید به شکل ملی و دولتی و بخش زیاد دیگر آن باید به صورت شهری و در قالب مدیریت شهری که با سیاست های شورای شهر حل کرد. در موضوعاتی همچون توسعه حمل ونقل عمومی، متاسفانه شورای اسلامی شهر تهران نتوانست از ظرفیت شهر و دولت با آنکه یک دست و از یک جریان هستند، استفاده کند که در این مساله عوامل مختلفی ممکن است دخیل باشد مثلا ممکن است وقت نگذاشته باشند، پیگیری ننموده باشند، یا توانش را نداشتند و نتوانستند مطالبات شهری را از دولت بگیرند و برنامه های شهری را پیش ببرند. در موضوع توسعه حمل ونقل مانند مترو و ناوگان اتوبوسرانی نه تنها شاهد توسعه چندانی نبودیم تا مردم کمتر از وسیله شخصی خود استفاده نمایند، بلکه عملا هیچ کاری انجام نشده است و حتی خطوط 6 و هفت مترو هم که این روزها خبری از افتتاح خطوط آنها می دهند، تقریبا در زمان قالیباف تمام شده بود و خودشان در این دوره این خطوط از مترو را خواباندند.قناعتی در ادامه به اقدامات شورای شهر در حوزه مرمت و تعمیر ناوگان حمل ونقل عمومی اشاره نمود و گفت: در حوزه مرمت و نوسازی ناوگان اتوبوسرانی هم با وجود اینکه ما در دوره قبل فیلتری را برای این وسایل حمل ونقل درنظر گرفته بودیم و قرار بود که به طور سالیانه اعتباری به این اتوبوس ها اختصاص یابد تا مساله آلودگی هوا را کمتر کند، متاسفانه در این دوران هیچ کاری انجام ندادند و بودجه آن هم حذف شد. خلاصه اینکه این افراد نتوانستند این مساله را پیگیری و از آن پشتیبانی نمایند و این موضوع به حال خود رها شده و تا به حال باقی مانده است.

طرح ترافیک جدید هم تاثیری در کاهش ترافیک و آلودگی نداشت

این عضو شورای شهر در ادامه به طرح ترافیک جدید اشاره نمود و گفت: در مساله طرح ترافیک هم اگرچه دوستان شورای شهر پنجم بر این مساله تاکید دارند که اقدام هایشان موجب کاهش ترافیک و آلودگی شده است، اما عملا کاری کردند که تنها پولدارها می توانند طرح ترافیک داشته باشند و براساس آمار هم اکنون حضور خودروها در خیابان ها بیشتر از قبل شده است؛ به نظرم دوستان به این مساله اشاره نمی نمایند. آمارها نشان می دهد ترافیک و آلودگی بیشتر از قبل شده و طرحشان ناکام مانده است. به نظرم مدیران فعلی شهر باید دنبال کارهای بزرگ باشند، چون توانش را ندارند و نمی توانند آن را انجام دهند از آن صرف نظر می نمایند و بیشتر به دنبال عوام فریبی هستند و با دوچرخه در خیابان ها راه می افتند و فکر می نمایند شرایط اکثر مردم نیز به صورتی است که بتوانند آنان هم از دوچرخه برای تردد خود استفاده نمایند؛ اما فراز و نشیب های تهران را آنالیز نمی نمایند. برای مثال اگر فردی بخواهد از تجریش به محل کارش در مرکز شهر با دوچرخه برود، پس از اتمام کارش چگونه می تواند این راستا را در بازگشت طی کند؟ به نظرم این کارها اقدامات عوام فریبانه ای است که شورای شهر پنجم در دو سال گذشته انجام داده اند. توسعه مترو و گسترش حمل ونقل عمومی کار بزرگی است و آدم های بزرگ می توانند اقدامات بزرگ را انجام دهند و این از توان مدیریت شهری جدید خارج است.

منبع : فرهیختگان

بازگشت به صفحه رسانه ها