محمد بنا؛ آقای خاص در قهر و آشتی - گروه سرگرمی

حتی برخی از تلخ اندیشان بازگشت بنا با دایره اختیارات محدودتر و در فاصله کوتاه باقی مانده به المپیک را پروژه ای خاموش از سوی رسول خادم برای تخریب آقای خاص کشتی فرنگی ارزیابی می کردند؛ چه آنکه معین بود کشتی فرنگی با ستاره های رو به افول و پشتوانه اندکش در ریو نتیجه نخواهد گرفت و این بهترین فرصت را برای رسول مهیا می کرد که سایه همیشگی یکی از بزرگان کشتی را از بالای سر خود کم کند؛ اتفاقی که البته در ریو رخ داد.

اما حالا بازی تغییر کرده است؛ رسول، مرد همه کاره کشتی ایران، عطای کار را به لقایش بخشیده و جاده برای بازگشت محمد بنا دوباره باز شده است.

او این بار با حکم حمید بنی تمیم، سرپرست فدراسیون کشتی، به عنوان سرمربی فرنگی کاران انتخاب شده است؛ انتخابی جذاب که در صورت تجدیدنظر بنا در برخی از تصمیمات و همچنین استفاده از مربیان به روز و کارآمد، می تواند امید ها را دوباره برای بازگشت کشتی فرنگی به روز های اوج زنده کند.

بنا در ذهن مردم چهره ای دوست داشتی است که آن ها را یاد خاطرات خوش بازی های المپیک 2012 لندن می اندازد؛ جایی که کشتی فرنگی ایران با کسب سه مدال طلا، تاریخی ترین نتیجه خود را در بزرگ ترین رویداد ورزشی دنیا گرفت.

اما همه این ها دلیلی نیست که بتوانیم بپذیریم معمار نسل طلایی کشتی فرنگی شخصیتی پیش بینی پذیر دارد.

برعکس او کاملا پیش بینی ناپذیر است. زمانی که فکرش را نمی کنی مثل الان می آید، زمانی هم که فکرش می کنی بماند، قهر می کند و می رود.

آمار قهر و آشتی هایش در بیش از یک دهه مسئولیتش در تیم ملی فرنگی آن قدر زیاد بوده است که هر رئیسی در این مدت در فدراسیون کشتی روی کار آمده، با او در کشمکش بوده است.

بنا نخستین بار در دی ماه 1383، قبل از مسابقات دنیای 2005 بوداپست در دوره ریاست محمدرضا طالقانی دستیار حسن بابک سرمربی وقت تیم ملی فرنگی شد.

همه می دانستند همکاری این دو نفر پایانی نخواهد داشت. اولین قهر او در همین سال قبل از جام دنیای تهران بود که به دلیل برخی اختلافات نظر ها با فدراسیون بود.

این بار در نزدیکی مسابقات دنیای بوداپست، شهریور 1384 بنا از تیم ملی جدا شد، اما با وساطت مرتضی فرجی، نایب رئیس فدراسیون، طالقانی به کارش برگشت.

چند ماه بعد از مسابقات دنیای به دلیل آنچه تبعیض بین کشتی آزاد و فرنگی نامید، از فدراسیون دلخور شد و به مسابقات قهرمانی کشور در سنندج نرفت. او سپس در یک مصاحبه تلویزیونی به نوعی کناره گیری خود را گفت.

فروردین 1385 پایان محمد بنا سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی بزرگ سالان شد و حسن بابک به همراه تیم ملی به مسابقات آسیایی قزاقستان نرفت تا عملا از کار کنار رود.

او در آن زمان با حفظ سمت، سرمربی جوانان نیز بود. در بازی های آسیایی 2006 دوحه تیم محمد بنا چهارنفره و یک برنز گرفت، اما او بار دیگر از تیم ملی کناره گیری کرد.

در آن زمان محمدرضا یزدانی خرم به تازگی سرپرست فدراسیون کشتی شده بود. حدود یک سال ونیم تیم ملی کشتی فرنگی دست رضا سیم خواه بود.

پس از شکست سنگین در المپیک 2008 پکن که تیم فرنگی ناکام شد، یزدانی خرم که پیش تر علاقه ای به نگه داشتن بنا نداشت، سراغ او رفت. او آبان 1387 سرمربی شد. البته شش ماه بعد بنا قهر و آشتی های دیگری هم داشت که این بار بر سر انتخاب تیم ملی برای مسابقات دنیای 2009 دانمارک بود.

خرداد 1390 باز هم محمد بنا با استعفای شفاهی اش خبرساز شد. خبر این بود: سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی گرچه با خواهش و تمنای مسئولان فدراسیون کشتی قید استعفایش را زد و دوباره مشغول به کار شد، اما محمد بنا همچنان بر خواسته هایش مصر است و تهدید می کند چنانچه این خواسته ها عملی نشود 10 بار دیگر هم قهر خواهد کرد!

سال 91 با روی کارآمدن حجت الله خطیب در فدراسیون، باز هم زمزمه اختلافات شنیده شد. در اردیبهشت 91 بود که محمد بنا که به حالت قهر در روز های ابتدایی اردوی تیم ملی کشتی فرنگی شرکت نکرد، اما با حضور کشتی گیران در منزلش، به اردوی تیم ملی برگشت چراکه بازی های المپیک 2012 لندن در پیش بود؛ میدانی که اوج کار و هنرنمایی آقای خاص و شاگردانش را به تصویر کشید.

حالا زمانی فرا رسیده بود که خادم بر مسند ریاست این فدراسیون نشسته بود.

با وجود نتیجه درخشان المپیک لندن، اما او باز حرف از رفتن به میان آورد. اعتقادنداشتن او به برگزاری رقابت های انتخابی اصلی ترین دلیل اختلاف بین بنا و خادم بود.

او در اردیبهشت 93 زمانی که از مسابقات قهرمانی آسیا برگشت در فرودگاه گفت می خواهد بیرون از فرایند انتخاب تیم ملی عمل کند، در غیر این صورت شاید تیم ملی را رها کند. چالش های این پیش کسوت فرنگی در حالی با خادم ادامه دار شد که قید همکاری با فدراسیون او را زد، اما دیری نپایید که به خانه کشتی بازگشت.

سیر نزولی تیم ملی فرنگی در آستانه بازی های المپیک 2016 ریو دلیلی شد تا خادم با وجود همه اختلاف ها دست روی این چهره دوست داشتنی مردمی بگذارد. بنا آن زمان گفت که فقط به خاطر مردم بازگشته است. او گفت: خادم من را مقابل مردم قرار داد!

در شرایطی که همه تصور می کردند خاطرات لندن قرار است با آقای خاص کشتی فرنگی در ریو هم تکرار شود، اما این اتفاق نیفتاد. ناکامی فرنگی کاران در این المپیک باعث شد سکانس های تلخی از محمد بنا ثبت شود؛ جایی که او مقابل دوربین ها اشک ریخت و زانو زد.

بنا این بار گفت که برای همیشه از کشتی می رود. او در مصاحبه های خود در دو سال اخیر می گفت: از کشتی زده شده و دیگر امکان ندارد بازشود. اما تعصب و تعلق خاطری که او به این ورزش دارد، هنوز راه را برای بازگشت چندباره اش به تشک باز گذاشته است.

بی تردید باید گفت که قهر و آشتی های محمد بنا در همه این سال ها هیچ وقت به دلیل منافع شخصی نبود و هر بار به خاطر حمایت از کشتی و ملی پوشان این رشته بوده است.

نتایج ضعیف فرنگی کاران از بعد المپیک ریو در حالی ادامه داشته که این تیم در مسابقات دنیای اخیر از 10 نماینده ای که داشت، فقط پیروز به کسب یک مدال برنز شد.

حالا کشتی ایران دقیقا مثل دوران قبل از ورود رسول خادم، محمد بنا و غلامرضا محمدی را در رأس تیم های ملی کشتی فرنگی و آزاد می بیند؛ در واقع به هفت سال قبل برگشتیم.

باید دید این ترکیب می تواند بار دیگر کشتی ایران را به اوج برساند یا بازهم تغییراتی در راه است. بنی تمیم هفته پیش نیز محمدی را در رأس تیم ملی آزاد قرار داد که پیش تر با ورود خادم به فدراسیون کشتی، از سمت خود کناره گیری کرده بود.