آزمایشات عجیب در فضا - گروه سرگرمی

به گزارش خبرنگاران به نقل از زومیت، پس از اقامت تقریبا پنجاه ساله انسان در فضا، اطلاعات زیادی از تأثیر ریزگرانش بر انسان و دیگر موجودات زنده به دست آمده است؛ اما همیشه تأثیر فضا بر برخی چیزها مثل آتش، کرم های پلاناریا یا حتی گیاهان کاملا قطعی و مشخص نیست و تنها با انجام آزمایش هایی می توان به پاسخ قطعی رسید. در ادامه به برخی از عجیب ترین آزمایش هایی که انسان تا به امروز در فضا انجام داده اشاره شده است.

1. لباس فضایی شناور

لباسی فضایی خالی روسی بدون هیچ اتصالی از ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) در فضای خلاء رها می شود. بر اساس ایده این آزمایش، می توان از لباس های فضایی قدیمی به عنوان ماهواره استفاده کرد. آزمایش SuitSat 1 در تاریخ 3 فوریه 2006 اجرا شد. گزارش های متناقضی درباره این آزمایش وجود دارد. به گزارش ناسا اتصال رادیویی در فاصله کوتاهی پس از رها کردن لباس فضایی از بین رفت، اما به گزارش روسیه ارتباط دو هفته بعد قطع شد. آخرین سیگنال در تاریخ 18 فوریه دریافت شد. لباس SuitSat 1 چند ماه در مدار بود و در تاریخ 7 سپتامبر 2006 با ورود به جو زمین سوخت.

2. آزمایش چکش و پر

در اواخر قرن شانزدهم، گالیلئو گالیله دو کره با جرم نابرابر را از برج پیزای ایتالیا به زمین انداخت. هر دو کره هم زمان به زمین رسیدند؛ او با این آزمایش ثابت کرد جرم تأثیری بر شتاب گرانشی ندارد. تمام اشیاء صرف نظر از جرم با سرعت یکسانی سقوط می کنند، حتی اگر دو شیء مورد مقایسه پر و چکش باشند.

انجام آزمایش گالیله روی زمین به دلیل مقاومت هوا سخت است؛ اما نزدیک به 400 سال بعد انسان ها با فرود روی ماه این آزمایش را تکرار کردند. در دوم آگوست 1971، دیوید اسکات فرماندار آپولو 15 آزمایش گالیله را با یک چکش و پر شاهین انجام داد. او دو شیء را تا ارتفاع تقریب 1.6 متری بالا برد و سپس آن ها را رها کرد. ازآنجاکه فضانورد کاملا در خلاء بود و مقاومت هوایی وجود نداشت دو شیء کاملا هم زمان روی زمین سقوط کردند. چکش و پر این آزمایش هنوز در ماه هستند.

3. قرص جوشان در حباب آب

در شرایط ریزگرانش، اگر مقداری آب را از نازل رها کنید به صورت حبابی و لرزان در فضا معلق می شود. آزمایش های متعددی روی حباب آب در فضا انجام شدند: آزمایش روی حباب آب در هواپیمای خلاء و ایستگاه فضایی بین المللی، اتصال حباب آب به حباب بزرگ داخل بلندگو برای مشاهده نوسان های صوتی و قرار دادن دوربین GoPro در حباب آب و فیلم برداری از داخل آن.

در سال 2015، اسکات کلی به رنگ آمیزی حباب آب با رنگ های خوراکی پرداخت سپس قرص های جوشان را وارد حباب کرد و به بررسی انتشار گاز در حباب پرداخت. این آزمایش با استفاده از دوربین جدید 4K ایستگاه فضایی فیلم برداری شد.

4. آتش در فضا

آتش هم مانند آب در ریزگرانش رفتار عجیبی دارد. ایستگاه فضایی میر در سال 1997 دچار آتش سوزی شد و خوشبختانه این حادثه تا به امروز تکرار نشده است اما با بررسی رفتار آتش در ریزگرانش می توان به امنیت مأموریت های طولانی مدتی مثل مأموریت سرنشین دار به مریخ و ساخت پایگاه های فضایی دائمی در ماه کمک کرد. همچنین می توان با استفاده از این آزمایش ها، پروتکل های امنیتی روی زمین را بهبود داد.

برای رسیدن به اهداف فوق، پروژه های پژوهشی متعددی به بررسی رفتار شعله های آتش در فضا اختصاص یافتند. آزمایش های مربوط به سوختن و فرونشانی جامدات در ایستگاه فضایی بین المللی به بررسی ویژگی های سوخت و نابودی طیف وسیعی از انواع سوخت در ریزگرانش اختصاص یافته اند. از داده های این آزمایش ها می توان برای ساخت مدل های پیچید ه تر و درک جزئیات دقیق تر احتراق در گرانش زمین استفاده کرد. برای مثال دانشمندان در خارج از فضاپیمای محموله سیگنوس به بررسی رفتار شعله ها تحت شرایط مختلف پرداختند. پژوهش طراحی شعله ناسا هم به بررسی تولید و کنترل دود اختصاص دارد.

5. عنکبوت های فضایی

دانشمندان در سال 2011 سعی کردند به این پرسش پاسخ دهند: آیا عنکبوت ها می توانند خود را با شرایط فضا تطبیق دهند؟ آن ها دو عنکبوت گردباف طلایی (Trichonephila clavipes) به نام های اسمرالدا و گلادیس را به مدت 45 روز در ایستگاه فضایی بین المللی نگه داشتند.

عنکبوت ها در زیستگاهی با شرایط نوری مناسب و شبیه سازی چرخه شب و روز، دما و کنترل رطوبت و رژیم غذایی سالم مگس های میوه خوار نگه داری شدند. هر دو عنکبوت به خوبی با شرایط تطبیق یافتند تارهای خود را بافتند و به شکار غذا پرداختند. گردباف ها معمولا در انتهای روز برای جذب پروتئین، تارهای خود را می خورند و دوباره هنگام صبح تار می بافند؛ عنکبوت ها در فضا همچنین عادتی را حفظ کردند.

اما همه چیز طبق شرایط عادی پیش نمی رفت. شکل تار عنکبوت ها در ریزگرانش مسطح تر و گردتر از ساختارهای نامتقارن و سه بعدی روی زمین بود. دو عنکبوت در نهایت به زمین بازگردانده شدند. اسمرالدا در سفر بازگشت تلف شد. گلادیس سالم بازگشت اما مشخص شد مذکر است و نام آن به گلادستون تغییر پیدا کرد.

6. لاک پشت ها در مدار ماه

در دهه 1960 و قبل از فرود انسان روی ماه، آثار فیزیک سفر به ماه مشخص نبودند. در نتیجه برنامه فضایی شوروی در سال 1968 دو لاک پشت روسی را به مدار ماه فرستاد. در کنار لاک پشت ها موجودات زنده دیگری مثل شپشک آرد، مگس های میوه خوار، دانه ها گیاهان، جلبک ها و باکتری ها هم به ماه فرستاده شدند. بر اساس گزارش 1969 دلیل انتخاب لاک پشت ها کنترل آسان تر آن ها بود.

دو لاک پشت در تاریخ 2 سپتامبر 1968 با فضاپیمای زوند 5 در فضاپیما قرار گرفتند و از این تاریخ تغذیه آن ها قطع شد. سپس در تاریخ 15 سپتامبر 1968 به فضا فرستاده شدند و در 21 سپتامبر به زمین بازگشتند. لاک پشت ها در نهایت در 7 اکتبر به مسکو رسیدند. لاک پشت ها در مجموع 39 روز را بدون غذا سپری کردند. لاک پشت های کنترلی روی زمین هم به همین اندازه از غذا محروم شدند. مقایسه دو گروه لاک پشت نشان داد هرگونه تغییر در خزنده های فضایی بیشتر بر اثر گرسنگی بوده است و شرایط فضا کمترین تأثیر را بر آن ها داشته است.

7. درخت های ماه

از آنجا که تأثیر فضا بر گیاهان هم مانند حیوانات نامشخص بود، 500 بذر گیاه همراه با محموله آپولو 14 به فضا فرستاده شد. دانشمندان به دنبال تأثیر ریزگرانش و پرتوهای فضایی بر رشد دانه ها بودند. پنج گونه مختلف گیاهان این محموله به این شرح بودند: کاج کندر (Pinus taeda)، درخت سکویا (sequoia semperrvirens)، افرا (Platanus occidentalis)، کاج داگلاس (Pseudotsuga menziesii) و گیاه عنبر (Liquidambar styracifula). این گیاهان در مدار 34 ماه قرار گرفتند و سپس به زمین بازگردانده شدند.

بخش زیادی از گیاهان پس از بازگشت به زمین کاشته شدند و در کنار نمونه های کنترلی که هرگز از زمین خارج نشده بودند به رشد خود ادامه دادند. مهم تر از هر چیز تفاوت چشمگیری بین دو نمونه دیده نشد.