غزل شماره 400 حافظ: بالابلند عشوه گر نقش باز من - گروه سرگرمی

خبرنگاران | سرویس فرهنگ و هنر

بالابلند عشوه گر نقش باز من

کوتاه کرد قصه زهد دراز من

دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم

با من چه کرد دیده معشوقه باز من

می ترسم از خرابی ایمان که می برد

محراب ابروی تو حضور نماز من

گفتم به دلق زرق بپوشم نشان عشق

غماز بود اشک و عیان کرد راز من

مست است یار و یاد حریفان نمی کند

ذکرش به خیر ساقی مسکین نواز من

یا رب کی آن صبا بوزد کز نسیم آن

گردد شمامه کرمش کارساز من

نقشی بر آب می زنم از گریه حالیا

تا کی گردد قرین حقیقت مجاز من

بر خود چو شمع خنده زنان گریه می کنم

تا با تو سنگ دل چه کند سوز و ساز من

زاهد چو از نماز تو کاری نمی رود

هم مستی شبانه و راز و احتیاج من

حافظ ز گریه سوخت بگو حالش ای صبا

با شاه دوست پرور دشمن گداز من

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

محبوبی مغرور و سنگدل داری که به حال تو التفات نمی کند. گاهی به حال زار خودت گریه می کنی و غصه می خوری اما این را بدان که روزگار این گونه نخواهد ماند و این غم و اندوه روزی به انتها خواهد رسید، به شرط آنکه بدانی نقاط ضعف تو در چه بوده است و عوامل بازدارنده و شکست خود را بشناسی. هیچکس با فریبکاری و ریا به مقصودش نمی رسد. بهتر است که صادقانه به اراده خود و یاری خداوند ایمان داشته باشی.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 401 - چون شوم خاک رهش دامن بیفشاند ز من

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 400 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 400 حافظ

بیت اول

بالابلند عشوه گر نقش باز من

کوتاه کرد قصه زهد دراز من

محبوب بلند بالا و فریبا و نیرنگ باز من دوره طولانی زهد مرا کوتاه و مرا از تعبد منصرف کرد.

✦✦✦✦

بیت دوم

دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم

با من چه کرد دیده معشوقه باز من

ای دل، دیدی که در انتها مرحله عمر و دوره پرهیزکاری و دانش اندوزی، چشم آن زیباپرست عاشق پیشه چه بر سر من آورد؟

✦✦✦✦

بیت سوم

می ترسم از خرابی ایمان که می برد

محراب ابروی تو حضور نماز من

از این می ترسم که ایمان خود را از دست بدهم، زیرا حالت ابروان محرابی شکل تو حضور ذهن مرا در نماز از میان می بَرَد و مرا به تو مشغول می دارد.

✦✦✦✦

بیت چهارم

گفتم به دلق زرق بپوشم نشان عشق

غماز بود اشک و عیان کرد راز من

با خود گفتم نشانه های عشق را با خرقه کبود ریا و تزویر بپوشانم، اما اشک خبرچین و پرده در بود و راز مرا آشکار کرد.

✦✦✦✦

بیت پنجم

مست است یار و یاد حریفان نمی کند

ذکرش به خیر ساقی مسکین نواز من

معشوق من مست غرور است و از دوستان هم پیاله خود یادی نمی کند. یاد ساقی بنده پرور من که مسکین نواز بود به خیر باد.

✦✦✦✦

بیت ششم

یا رب کی آن صبا بوزد کز نسیم آن

گردد شمامه کرمش کارساز من

پروردگارا، چه موقع آن باد صبا وزیدن خواهد گرفت؟ تا از وزش آن بوی خوشی از لطف و مرحمت یار، سبب برطرف گرفتاری و کارگشایی من گردد.

✦✦✦✦

بیت هفتم

نقشی بر آب می زنم از گریه حالیا

تا کی گردد قرین حقیقت مجاز من

اکنون با گریستن، تصورات باطل و موهومی را در ذهن خود پرورش می دهم تا ببینم چه موقع این خیال های غیرواقعی من، صورت حقیقت به خود می گیرند.

✦✦✦✦

بیت هشتم

بر خود چو شمع خنده زنان گریه می کنم

تا با تو سنگدل چه کند سوز و ساز من

مانند شمع، در حالی که خنده بر لب دارم به حال خود می گریم تا ببینم این سوختن و ساختن من چه اثری بر دل سنگ تو خواهد گذاشت.

✦✦✦✦

بیت نهم

زاهد چو از نماز تو کاری نمی رود

هم مستی شبانه و راز و احتیاج من

ای زاهد متعبد، حال که از نماز های تو گره ای از کار ها گگردده نمی گردد، شاید راز و احتیاج های من در مستی های شبانه مؤثر افتد.

✦✦✦✦

بیت دهم

حافظ ز گریه سوخت بگو حالش ای صبا

با شاه دوست پرور دشمن گداز من

حافظ از بسیاری اشک ریختن و شدت اندوه سوخت. ای باد صبا احوال او را با پادشاه دوست پرور و دشمن ستیز من در میان بگذار.

منبع: توضیح جلالی بر حافظ با تصرف و تلخیص.