با نسل بومرنگی چه کنیم؟
به گزارش گروه سرگرمی، خبرنگاران - ترجمه از هدی بانکی: این روز ها یک فرد بزرگسال شدن همواره هم معادل مستقل زندگی کردن نیست. جوانان زیادی بعد از دوران دانشگاه و تجربه ناموفق زندگی مجردی دوباره به خانه پدری برمی گردند یا اینکه اصلا خانه را ترک نمی نمایند. این گروه از افراد جوان که به آن ها نسل بومرنگی می گویند، تعدادشان رو به افزایش است.
بیشتر پدر و مادر ها برای این مرحله نو از زندگی شان آمادگی ندارند و سوال های زیادی برای شان مطرح می شود که چگونه باید با این موقعیت برخورد نمایند. بخصوص اینکه خیلی از والدین، بازنشسته شده اند و از نظر مالی مشکلاتی دارند.
علت چیست؟
طبق تحقیقی که در همین زمینه انجام شد، علت برگشتن بچه ها بعد از چند سال به خانه این است که دیگر مانند گذشته تا پیش از 35 سالگی ازدواج نمی نمایند. یافته ها حاکی از آن هستند که جوانان 18 تا 34 ساله بیشتر تمایل دارند در خانه پدری و با والدین خود زندگی نمایند تا با همسر یا پارتنر در خانه ای مستقل.
تاخیر در ازدواج
فاکتور های گوناگونی وجود دارد که باعث می شود بچه ها به خانه پدری برگردند، اما به نظر می رسد تاخیر در ازدواج، بزرگ ترین عامل است. در شهر های بزرگ، جوان ها به سختی می توانند خانه مستقلی برای خود پیدا نمایند و میانگین سن ازدواج پیوسته در حال بالا رفتن است و بعضی از جوان ها هرگز ازدواج نمی نمایند.
شرایط شغلی
شرایط سخت برای پیدا کردن کار مناسب، حقوق های پایین و حتی هزینه های سنگین تحصیل نیز از دیگر عواملی هستند که باعث برگشتن جوانان به خانه پدری می شوند. این روز ها جوان ها به سختی می توانند شغلی با عایدی خوب پیدا نمایند، در نتیجه نمی توانند از پس هزینه های زندگی مستقل بربیایند.
شرایط هیجانی
خیلی از بزرگسالانی که هنوز در خانه پدری خود زندگی می نمایند احساس می نمایند زندگی چندان خوبی ندارند. طبق یک آنالیز که به وسیله موسسه تحقیقاتی Gallup انجام شد، جوان های 24 تا 34 ساله ای که با والدین خود زندگی می نمایند نسبت به جوان هایی از همین سن که مستقل زندگی می نمایند، به مقدار قابل توجهی احتمال موفقیت شان کمتر است.
در همان تحقیق موفقیت بدین ترتیب معلوم و ارزیابی شد که افراد بر اساس صفر تا ده، چه نمره ای به اعتماد بنفس خود دادند. در ضمن از این افراد خواسته شد شرایط زندگی فعلی خود را و اینکه پنج سال بعدی زندگی شان را چگونه می بینند امتیاز دهی نمایند.
شادی و رضایت کلی
مطالعه دیگر از Gallup نشان می دهد جوان هایی که با پدر و مادر خود زندگی می نمایند خیلی کمتر ممکن است کار تمام وقت داشته باشند و اغلب تحصیلات دانشگاهی ندارند. نداشتن کار تمام وقت و تحصیلات دانشگاهی دو عاملی هستند که اغلب با مقدار شادی و رضایت در زندگی ارتباط دارند، بنابراین عجیب نیست که افرادی که با پدر و مادر خود زندگی می نمایند احساس رضایت کمتری نسبت به زندگی خود داشته باشند.
محققان با در نظر گرفتن فاکتورهایی، چون ازدواج، شرایط شغلی و تحصیلات دانشگاهی و مقایسه جوان هایی که با پدر و مادر خود زندگی می نمایند با جوان هایی که مستقل زندگی می نمایند، دریافتند آن هایی که هنوز با والدین خود زندگی می نمایند با چالش های بیشتری روبرو هستند. طبق یافته ها زندگی کردن یک فرد بزرگسال با خانواده اش سبب می شود نگرش کلی او در مواجهه با زندگی تحت تاثیر قرار بگیرد. بعضی از روانشناسان در خصوص چنین نتیجه گیری تردید دارند، زیرا تصور می نمایند معیار هایی که جوان ها برای موفقیت دارند و شرایطی که خانواده و اجتماع برایشان فراهم می نماید اغلب با هم جور نیستند.
تاثیر بر زندگی والدین
وقتی بچه ها به خانه والدین خود برمی گردند معمولا موجب افت قابل توجهی در کیفیت زندگی پدر و مادر خود می شوند و این چیزی است که نتیجه مطالعات نشان داده است.
محققانی که اطلاعات مربوط به افراد بالای 50 سال و همسران شان را در 17 کشور اروپایی طی یک دوره هشت ساله مورد ارزیابی قرار دادند دریافتند وقتی بچه ها بزرگسال آن ها به خانه برگشتند، کیفیت زندگی این افراد کاهش یافته بود که ارتباطی با علت برگشتن بچه ها نداشت. البته در شرایطی که بچه ها دیگری هنوز در خانه بودند، برگشتن فرزند بزرگ تر به خانه تاثیر خاصی بر زندگی والدین نگذاشته بود.
وقتی بچه ها بزرگ می شوند و خانه را ترک می نمایند، معمولا رابطه پدر و مادر بهتر می شود، زیرا آزادی و فرصت نوی پیدا می نمایند و از این مرحله از زندگی خود لذت می برند. ممکن است سفر نمایند، به تفریح های نوی بپردازند و فعالیت های متنوعی انجام دهند. اما زمانی که فرزند بزرگسال شان به خانه برمی شود، این شرایط به هم می ریزد. خیلی از پدر و مادر ها از این تغییر ناراضی و عصبانی می شوند، با اینکه فرزندشان را بی نهایت دوست دارند و برگشتن او را به خانه با خوشرویی می پذیرند.
چه باید کرد؟
روانشناسان توصیه می نمایند شرایطی که برای فرزند بزرگسال تان که پیش شما برگشته فراهم می کنید چندان راحت نباشد. شاید بی رحمانه به نظر برسد، اما ضروری است. البته اگر علت برگشتن فرد بزرگسال پیش والدینش، بیماری یا ناتوانی است باید تا جایی که ممکن است از او حمایت کنید.
شما احتیاج دارید با فرزند بزرگسال تان درمورد مسائل مالی، مسئولیت ها، قوانین خانه و ... توافقی انجام دهید تا دچار اختلاف نشوید. نپرداختن به این موارد باعث می شود شرایطی به وجود بیاید که فرزند شما هرگز تمایل به ترک خانه نداشته باشد.
باید به یاد داشته باشید که فرزند شما دیگر یک بچه نیست و لزومی ندارد مانند یک بچه از او مراقبت کنید. مهم است که همواره از او انتظار داشته باشید مانند یک بزرگسال در خانه شما رفتار کند و شما نیز مانند یک بزرگسال با او رفتار کنید. پس هر انتظاری که دارید و هر قانونی که بر خانه تان حاکم است را روشن و واضح برایش شرح دهید.
کمی از او اجاره بها بگیرید
علاوه بر اینکه برگشتن فرزندتان به خانه، هزینه ها را افزایش می دهد، گرفتن مبلغی به عنوان اجاره هم به شما در هزینه ها یاری می نماید و هم فرزندتان احساس می نماید در امور خانه شراکت دارد و احساس مسئولیت خواهد نمود.
در خصوص امور و وظایف خانه با هم مصاحبه کنید
برنامه ای برای نظافت، شستن لباس ها، بیرون گذاشتن زباله و ... معین کنید. مطمئن باشید این کار شما غیر منطقی نیست.
قوانین اصولی وضع کنید
خیلی مهم است که در خصوص ضوابط با هم حرف بزنید. مثلا اگر نمی خواهید فرزند بزرگسال شما هیچ مهمانی شبانه ای در خانه شما نداشته باشد باید از همان اول این را اعلام کنید. همینطور اگر انتظار دارید سر ساعت معینی خانه باشد یا اگر قرار نیست شب به خانه برشود حتما به شما اطلاع بدهد، کاملا قابل قبول است و باید واضح این قانون را اعلام نمایید. فرزند شما هر سنی که داشته باشد موظف است به ضوابط خانه شما احترام بگذارد.
اگر بچه ها بزرگسالی دارید که خانه را ترک نموده اند باید این احتمال را بدهید که ممکن است زمانی دوباره به خانه برگردند و پیش شما زندگی نمایند، مخصوصا اینکه آمار ازدواج رو به کاهش است و شرایط بازار و کار و اقتصاد چالش های زیادی دارد. خودتان را برای چنین موقعیتی آماده کنید. داشتن یک برنامه معین و قوانین منطقی و تشویق جوانان به کار و استقلال برای رسیدن به هدف های شان، همواره برترین نتایج را می دهد.
اگر به عنوان پدر و مادر به فرزند بزرگسال تان اجازه بدهید همواره در خانه شما و تحت حمایت شما بماند، تنها کاری که می کنید این است که مانع رشد و پیشرفت و استقلال او می شوید. شاید اول سخت به نظر برسد، اما قوانینی که وضع می کنید و سخت گیری هایی که اعمال می نمایید کاملا درست است. پس در دام احساس گناه نیفتید و با فرزند بزرگسال تان درست مانند یک انسان بالغ و توانا و مستقل رفتار کنید.
منبع: verywellfamily
پ
منبع: برترین ها