ژن های خوب در راه فدراسیون ها - گروه سرگرمی

این فضا فرصتی را فراهم نموده تا افراد مختلف که فکر می نمایند می توانند قدمی بردارند، به عرصه انتخابات ورزشی عبور نمایند و جالب است که بین این افراد چهره های جوانی دیده می گردد که در ورزش شناخته شده نیستند اما فرزند افراد بانفوذ هستند و به همین دلیل زمینه حضورشان فراهم شده است. مصداق شاخص این موضوع انتخابات کاراته است و مجمعی که سردرگم مانده که به گزینه های قدیمی خود دل ببندد یا اینکه به گزینه جوانی که پشتوانه یک بانک خصوصی را دارد، اعتماد کند.

در بین کاندیداهایی که در این رقابت حضور دارند، نامی دیده می گردد که قابل تامل است. شاید ابتدا در میان افرادی که کاندیدای این انتخابات بودند، خیلی نامش به چشم نمی آمد. اهالی قدیمی کاراته در بین کاندیداها حضور دارند و زمانیکه ثبت نام کاندیداها نهایی شد، اصلا نام این مدیر جوان بین گزینه ها دیده نمی شد اما امروز شرایط فرق نموده و جالب است که از او - که فرزند رییس هیات مدیره یک بانک خصوصی است - به عنوان گزینه جدی نام برده می گردد.

استدلالی هم که پشت این گزینه مطرح می گردد، این است که او می تواند در روزهای بد اقتصادی شرایط اقتصادی خوبی برای این رشته فراهم کند. این نکته درست در زمانی مطرح می گردد که کاراته کاها مجبور به حضور در رویدادهای مختلف برای کسب سهمیه المپیک هستند و به خاطر مسائل اقتصادی، گاهی مجبورند با هزینه شخصی راهی رویدادهای بین المللی شوند. با این شرایط، گزینه ای که شعار انتخاباتی اش حمایت اقتصادی است، شانس بالایی پیدا می نماید اما آیا می توان با اتکا به این موضوع، مسوولیت رشته ای مثل کاراته را دست مدیری سپرد که خیلی شناختی از این فضا ندارد.

کسانی که از نزدیک با حال و هوای اهالی این رشته آشنایی دارند، می دانند که کار در این رشته چقدر سخت است و حتی مدیران کارکشته هم چطور به مشکل خوردند. با این وضعیت آیا می توان امیدوار بود که یک نفر صرفا با پشتوانه اقتصادی بتواند مسائل را حل نماید؟

در کاراته شرایط فرق می نماید و سرپرست فعلی فدراسیون می تواند نقش پررنگی در نتیجه انتخابات ایفا نماید و فعلا به واسطه رودربایستی با فرجی که هنوز نامه بازگشت به کارش را نگرفته، به صراحت از کسی حمایت ننموده است اما هیچ بعید نیست که نتیجه ائتلاف او با فرزند رییس هیات مدیره بانک خصوصی، انتخاب این مدیر جوان و در نهایت ادامه حضور آشوری در این فدراسیون را در پی داشته باشد. به خصوص اینکه گفته می گردد او به وزارت ورزش هم قول هایی داده مبنی بر اینکه بودجه ای بابت فعالیت های فدراسیون دریافت نمی نماید و حتی به وزارت ورزش یاری هم می نماید!

اما هیچ کدام از این کارها به معنی راحتی کار او نیست و باید دید در روزهای منتهی به انتخابات فدراسیون کاراته چه شرایطی رقم می خورد و آیا پشتوانه اقتصادی حکم به برنده شدن او می دهد؟

راهنمایی مدیران جوان با سرمایه قابل اتکا به سوی ورزش، فقط در این رشته اتفاق نیفتاده و شنیده می گردد در یکی دو مورد دیگر هم مسوولان مربوطه به دنبال گزینه های اینچنینی رفته اند. حتی در یک مورد با فردی صحبت شده که در نهایت تعیین شده او رابطه نزدیکی با گزینه اصلی یک فدراسیون دارد و در نهایت به انتخابات ورود ننموده اما همین موضوع نشان دهنده نوع نگاهی است که حاکم شده؛ اینکه افرادی بیایند که پول بیاورند. اما آیا پول می آورند؟

بیش از یک دهه قبل، یعنی در حوالی سال 80 - 81 هم سازمان وقت ورزش چنین نگاهی را بر ورزش حاکم کرد و زمینه ساز حضور مدیرانی شد که یا ارتباطات قوی در دولت داشتند یا اینکه اوضاع اقتصادی خوبی داشتند اما چند سالی بعد از آزمودن این تجربه، علی کفاشیان که یکی از متولیان این اقدام بود، با صراحت بیان کرد که این طرح شکست خورده است. استدلال او هم این بود که این افراد به ورزش آمدند تا باری از روی دوش ورزش بردارند اما خودشان باری شدند برای ورزش.

ورزش این تجربه ناخوشایند را دارد اما جالب است که همین تجربه به شکلی دیگر تکرار می گردد. با این تفاوت که از از افرادی برای ورود به انتخابات فدراسیون های ورزشی دعوت می گردد که تجربه مدیریت ورزشی ندارند.

نکته دیگری که در این رابطه قابل تامل است، نقش یک آقازاده در وزارت ورزش است که گویا او در دعوت این افراد برای ورود به انتخابات سهم بسزایی دارد و اینجاست که باید نگران بعضی رشته های ورزشی شد.

البته این مدیران مثل هندوانه در بسته هستند و نمی توان با قاطعیت از شکست شان در صورت حضور در ورزش اطلاع داد، اما نوع ورود و استدلالی که مطرح می گردد، دلیل محکمی است برای زیر سوال بردن آنچه شکل گرفته و نگرانی هایی که وجود دارد.